جهان شد از چه رو کانون ماتم / مگر از نو عزای شاه دین است
حسین آن کو به راه حق پرستی / چو بابش فرد بی مثل و قرین است
ز هفتاد و دو قربانی که او داد / ز یزدان در خور صد آفرین است
جهان شد از چه رو کانون ماتم / مگر از نو عزای شاه دین است
حسین آن کو به راه حق پرستی / چو بابش فرد بی مثل و قرین است
ز هفتاد و دو قربانی که او داد / ز یزدان در خور صد آفرین است